De wielerwereld stond versteld toen Mathieu van der Poel, een van de grootste en meest onverschrokken sterren van de sport, openhartig sprak over zijn onzekere toekomst nadat hij zich dit seizoen eerder dan verwacht uit de competitie had teruggetrokken. Bekend om zijn vurige energie en adembenemende prestaties, kwam Van der Poels beslissing om zich terug te trekken als een schok én een statement — een herinnering dat zelfs de sterkste kampioenen een punt bereiken waarop reflectie net zo belangrijk wordt als de overwinning.
In een openhartig en emotioneel interview sprak de Nederlandse krachtpatser openhartig over zijn worstelingen met uitputting, de mentale tol van constante competitie en het groeiende besef dat er meer in het leven is dan de volgende finishlijn. “Ik heb mezelf altijd tot het uiterste gedreven”, bekende hij. “Maar de laatste tijd begin ik vragen te stellen die ik vroeger nooit stelde – over balans, over familie, over hoe geluk eruitziet als ik geen startnummer draag.”
Van der Poel, wiens carrière gekenmerkt wordt door legendarische overwinningen en onvergetelijke momenten op de weg en in het veldrijden, gaf toe dat de beslissing om te stoppen niet makkelijk was. Toch heeft het hem iets zeldzaams opgeleverd: tijd. Tijd om uit te rusten, na te denken en de man achter de atleet te herontdekken. “Als je constant resultaten najaagt, vergeet je soms te leven,” zei hij zachtjes. “Nu leer ik het rustiger aan te doen – om te zien hoe het leven buiten het wielrennen eruit zou kunnen zien.”
Zijn naasten zeggen dat hij meer tijd doorbrengt met zijn familie en zijn trouwe partner Roxanne Bertels, en geniet van simpele dingen zoals rustige ochtenden, wandelingen en gesprekken over de toekomst. Er gaan al geruchten rond over Van der Poels interesse in zakelijke ondernemingen en mogelijke investeringen die hem in staat zouden stellen een leven op te bouwen buiten het professionele wielrennen.
“Hij begint op de lange termijn te denken”, vertelde een bron dicht bij de familie. “Niet alleen over geld, maar ook over de betekenis – over wat er gaat gebeuren als de menigte en de camera’s verdwijnen.”
Ondanks de introspectie heeft Van der Poel het woord ‘pensioen’ echter nog niet officieel uitgesproken. In plaats daarvan laat hij de fans achter met een bitterzoet gevoel van spanning – het gevoel dat zijn volgende zet de manier waarop kampioenen hun verhalen willen afsluiten, opnieuw zou kunnen definiëren.
“Ik ben trots op wat ik heb bereikt”, zei hij. “Maar ik weet ook dat ik ooit die laatste wedstrijd zal moeten rijden. Misschien is het nu nog niet… of misschien is het dichterbij dan ik denk. Voor het eerst heb ik er vrede mee dat ik het niet weet.”
Terwijl de wielergemeenschap nauwlettend toekijkt, is één ding zeker: of dit nu het begin van het einde is of niet, Mathieu van der Poels verhaal is nog lang niet voorbij. Het slaat slechts een nieuwe, persoonlijkere bladzijde om – een die niet alleen met passie en kracht is geschreven, maar ook met een doel en vrede.
“Misschien is het tijd om na te denken over een leven voorbij de fiets”, zei hij – een zin die minder aanvoelt als een einde, en meer als het begin van iets prachtig onbekends.
